Ik besloot van elke uitgespeelde game een review te schrijven. Met Final Fantasy X bijt ik de spits af, here we go!
Ik lijd aan completionisme en speelde het spel de eerste keer toen ik nog een wee lassy was. Op die leeftijd had ik niet het geduld om ook maar voorbij de derde tempel (puzzel) te raken in de game en haakte ik af. Nu, zovele jaren later, keerde ik met hernieuwde moed terug, met 1 missie: eindelijk FFX uitspelen.
Dit vonk tof!
Je vindt Final Fantasy X remastered terug in een pakketje samen met Final Fantasy X-2 op Steam. De game is van 2001-2002 en dus meer dan 20 jaar oud, wat het ook een oldschool flair geeft. Met de remastered versie geniet je van net dat beetje meer kwaliteit dan de oudere game, tijdens je prachtige reis met de populaire personages in manga-stijl. Normaal ben ik niet zo een fan van anime, maar dat wordt hier dubbel en dik goedgemaakt door prachtige (cut)scenes en een wonderlijk verhaal met een tragisch/luguber kantje aan. Niemand heeft mij ook voorbereid voor de EMOTIONAL DAMAGE en ik heb toch een paar keer een traantje weggepinkt.
Via deze turn-based RPG kruip je in de rol van personages die lady Yuna moeten beschermen. Elk heeft zijn of haar eigen sterktes en zwaktes waarmee je strategisch rekening moet houden. Het is eerder een tragere grind-game, perfect voor op een druilerige zondag. Je wordt gewoon totaal verliefd op elk personage, omdat ze elk ook hun charmes hebben. Natuurlijk heeft iedereen zijn of haar favorietjes, hoest Auron.
In het begin leer je vooral omgaan met de sphere grid: hier kies je je sterktes en zwaktes per personage en ook welke abilities ze kunnen leren. Dit komt een beetje overweldigend over eerst, en later leer je hier betere keuzes mee maken. Dit systeem werd nogal verslavend voor mij met momenten.
Kon beter
In true anime fashion kunnen dialogen nogal lijken op monologen, zeker bij vijanden, en dit kan nogal lang aanslepen. Bij verschillende boss fights ga je weleens dood en dan moet je de vijand opnieuw aanhoren. Dit kon ik op de pc niet skippen.
Het saving systeem kan ook wel uitdagend zijn, elke keer saven is de boodschap, want er zijn soms stukken waar je even zonder verder moet en als je dood gaat begin je terug opnieuw van je vorige save, wat dus wel even geleden kan zijn. Dit is geloof ik ook eigen aan dit soort games.
De tempelpuzzels: de ene is al wat uitdagender dan de andere. Maar eerlijk gezegd voelen deze puzzels een beetje verouderd aan, aangezien alles best wel traag gaat. Als je bijvoorbeeld een zuil wilt verplaatsen, moet je je eerst stipt positioneren, een duw geven aan de zuil en vijf seconden later beweegt de zuil, dat gaat natuurlijk allemaal iets smoother bij nieuwere games.
Conclusie
Dit is de eerste en enige Final Fantasy game die ik heb gespeeld tot nu toe en het smaakt enorm naar meer. Ik denk dat ik de ganse serie zal verslinden, als ik er de juiste consoles voor heb.
Heb je nog tips om te spelen, wil je graag ergens een review over lezen of een game graag op stream gespeeld zien? Laat het mij weten! En check mijn socials hieronder uit voor meer (gaming) content.