Disclaimer: alle films die hieronder besproken worden zijn de moeite! Kijk ze als je kan.
Zuid-Koreaanse cinema is al eventjes een hyep, denk maar aan hoe de film Parasite van Bong Joon-ho een hele resem awards in de wacht sleepte, onder andere de gouden palm in 2019 en de Oscar voor beste film in 2020.
De VRT postte onlangs een interessant artikel over de opkomst van Z-Koreaanse cultuur, ook wel de Koreaanse golf of hallyu genaamd. Daarbij noemen ze heel wat muziek (K-pop, Gangnam style), maar ook de Koreaanse keuken (bibimbap) komt aan bod. Sinds 2010 zou Zuid-Korea met een cultureel beleid uitpakken dat zich verspreidt naar alle uithoeken van de wereld. En terecht want wat een fantastische cinema bracht dit al teweeg!
Zuid Koreaanse cinema betekent voor mij...
Z-Koreaanse cinema verscheen voor het eerst op mijn radar met Oldboy, een film uit 2003 gebaseerd op een Japanse manga. Hierop volgde een deep dive en werd ik me bewust dat vaker en vaker Koreaanse films in Belgische cinemazalen belandden (weliswaar in de cultzalen). Zo zag ik bijvoorbeeld Beoning of 'burning' in cinema 'Les Galeries', gebaseerd op script en boek van Murakami (opnieuw een Japanner).
Zuid-Koreaanse horror
Wat cinema uit Zuid-Korea zo speciaal maakt, is een onovertroffen gevoel voor mysterie. In verschillende Z-Koreaanse films is dit een grote troef en maakt het hun films tot meesterwerken (Memories of Murder 2003, The Wailing 2016, The Wild Goose Lake 2019). Een specialiteit die ook sterk aan bod komt in het horrorgenre. Z-Koreaanse horror lijkt de hoge schock-value uit Japan te vermengen met een eigen komische toets (ze nemen hunzelf niet té serieus). Dat zien we bij Squid Game, maar ook in Train to Busan (2016) of I saw the devil (2010).
Wat kunnen we nog meer verwachten?
De hallyu lijkt verre van over, nu Netflix investeert in lokale cinema en Squid Game de wereld veroverde. Zo staan er nog een heleboel Z-Koreaanse films op het Netflix en Prime-menu.
Comentarios